ای قامتی شومشاد، بویو سرو سنوبر،
ای شوخ سیتمگر!
آیا گؤره سن وار بو جاهان ایچره سراسر،
بیر گول سنه بنزر؟
گؤرجك سنی من، ای اوزو گول، طره سی سونبول،
ال هامیدان اوزدوم.
گر حور و پری روی زمینی توتا یكسر،
كؤنلوم سنی ایستر.
اول دم كی، سنین مهر روخون ائتدی تجلل،
عشق اولدو هووئیدا.
اوّل من ایدیم جان ائدن اول آتشه مجمر،
مندن سورا آذر.
سندن یئتیشیب خیضر- نبی سرّ نیهانه،
اولدو منه ثابت.
بیللاه، سن ایدین نازیل آیات پئیمبر،
جیبریله مصور.
آلمیش الینه مشعل خورشیدی مسیحا،
گردیشده دی دایم.
هر دم چاغیریر صیدق ایله، یا ساقی كوثر،
یا خواجۀ قنبر.
موسی كیم ایدی گؤستره خلقه ید بیضا،
ای شاهید غئیبی؟
“هو-هو” دئگینن ظاهر و باطینده مقرر،
ای ریند قلندر.
قورخوم بودور اما كی، اگر ساقیی گولرنگ،
دؤور ائتسه مسلسل،
عاریف لرین احوالین ائدن عالمه ازهر،
اول بادۀ احمر.
منصور-صیفت شام و صبا ذكر ”انالحق”
اولموش منه عادت.
معلوم كی، یازماز قلم خالیق اكبر
بیر امری مكرر.
قاچماق گرك آهسته بو میدان بلادن،
بیر كنج نیهانه.
بو عرصه ده باش قویدو بسا مرد دیلاور،
چوخ صاحب افسر.
گؤر عشقی كی، غوواص بو حار اولدو نباتی،
بی فن سباحت.
دریالری سئیر ائیله دی بیر لحظه ده یكسر،
بی هادی و رهبر.

سیدابوالقاسم نباتی